RZECZPOSPOLITA OBOJGA NARODÓW
|
Ważniejsze fakty z historii EuropyParyż dekret królewski z 28 sierpnia 1572 r. ( porównaj konfederacja Warszawska) Dekret zabraniający w całej Francji wszelkich zebrań kazań i nabożeństw ewangelickich -za jawne lub skryte wyznawanie herezji przewidywał tylko jeden rodzaj kary - śmierć.
Rzeź hugenotów dokonana przez katolików w nocy z 23 na 24 sierpnia 1572 w Paryżu. Mord nastąpił z inicjatywy Katarzyny Medycejskiej i Henryka Gwizjusza. Gdy na wesele królewskie w sierpniu 1572 r. zjechało się do Pary ża tysiące gości, w tym bardzo więlu hugenotów, ze wszystkimi przywódcami na czele, Katarzyna Medycejska, podżegana przez Gwizjuszów, postanowiła w imię wyższej racji stanu załatwić radykalnie problem walki o władzę we Francji. Król Karol, przeciwny początkowo zamysłom swej matki i Gwizjuszów, dał się w końcu przekonać o śmiertelnym niebezpieczeństwie grożącym dynastii ze strony hugenotów i przede wszystkim Coligny',ego. Admirał stał się bowiem ostatnio obiektem zaciekłej nienawiści królowej matki i jej popleczników. Rezultatem była tzw. noc św. Bartłomieja (23/24 VIII 15 72), kiedy to na odgłos dzwonów ko5cielnych motłoch paryski, prowadzony przez Gwizjuszów, dokonał masakry przybyłych do Paryża hugenotów. Jako jeden z pierwszych został zamordowany, ranny w zamachu sprzed paru dni, admirał Coligny. Ogólną liczbę zamordowanych ocenia się na ok. 3000 osób. Z rzezi udało się ujść jedynie nowemu szwagrowi królewskiemu Henrykowi z Nawarry i młodemu ks. Henrykowi de Bourbon Conde, którzy znaleźli schronienie na dworze królewskim w Luwrze zamian za "dobrowolne" przejście na katolicyzm. "Paryskie krwawe wesele", największa chyba zbrodnia nietolerancji, wywołało wstrząsające wrażenie w całej Europie, nawet katolickiej, z wyjątkiem Hiszpanii, gdzie Filip II nie ukrywał swego zadowolenia. Wielu hugenotów uszło przed dalszymi spodziewanymi pogromami za granicę. Propaganda kalwińska atakowała bezlitośnie francuską rodzinę królewską obciążając ją całkowicie winą za zbrodnie. Niedobitki hugenotów schroniły się głównie do twierdzy La Rochelle. Część katolików, niezadowolona ze zbrodni dworu i Gwizjuszów, poczęła tworzyć umiarkowane stronnictwo tzw. polityków. Wojna domowa we Francji rozgorzała; rzecz jasna, ze zdwojoną siłą. Po śmierci Karola IX (1574) tron francuski przypadł jego bratu, Henrykowi de Valois-Angouleme, ks. d'Anjou, który w maju 1573 r. został obrany królem Polski. Na wieść o śmierci brata opuścił jednak nowe królestwo tracąc je w ten sposób bezpowrotnie.
Na wieść o wyborze Henryka Walezego na króla Polski Karol IX śpiesznie zatwierdził i ogłosił edykt. którego mocą Roszella, Montauban i N”ines otrzymywały prawo publicznego wyznawania „religii", bo tym rzeczownikiem określali hugenoci swój obrządek. Nabożeństwa prywatne zostały dozwolone w całym królestwie.
Przypomnijmy sobie kłopoty Walezjuszy z Roszellą, nie zapomnijmy czasem, żeschyłku XVIII stulecia istniały we Francji porty, do których okręty wojenne króla nie mogły zawijać, bo im tego zabraniały starodawne prawa.
|
|